En dan zit het er allemaal alweer op!

Hallo Allemaal!

Hier dan mijn allerlaatste berichtje, en wel vanuit het koude ‘vreemde’ Nederland. Dag Zuid-Afrika, tot ziens schitterend land!

De laatste dag, zaterdag 20 oktober, stond in het teken van chaos, drukte, feest en gezelligheid! De chaos begon natuurlijk de avond ervoor al. Omdat ik wist dat het zaterdag druk zou worden, wilde ik me een hoop stress besparen door vrijdagavond alvast mijn koffer in te pakken. Goed idee, alleen duurde de uitvoering, op z’n sNiels tot half 3 ’s nachts.
De volgende ochtend moesten we allen al weer vroeg uit de veren, aangezien het 4 vs. 4 voetbaltoernooi in Rooidakke op het programma stond. Dit keer lag de organisatie in handen van Simon, Bart, Vicky en Winston. Simon en Bart hadden dit speciaal op de 20ste gepland zodat ik deze dag nog net mee kon maken…wat een lieve jongens zijn het toch ook. De aanvangtijd voor alle van tevoren ingeschreven teams was 9 uur, waarna het toernooi om 10 uur van start zou gaan. Jaja, de jongens hadden rekening gehouden met het Afrikaans uurtje te laat komen…al wisten ze niet dat deze Afrikanen getraind waren en er graag nog een half uurtje bij aan plakten. Mocht allemaal niet baten, half 11 waren bijna alle teams gereed en kon het toernooi van start gaan! De grootste attractie was gelukkig wel op tijd, namelijk 2 selectiespelers van AJAX CAPE TOWN!! Zij deelden wat handtekeningen uit en gingen met de kids op de foto…echt stoer dat de jongens dit hebben kunnen regelen. Verder liep het toernooi vlekkeloos, werden er nog wat spelletjes voor de kleintjes georganiseerd en braaide Vicky lustig op los! Een baie lekkere middag!
Na het toernooi nog even snel spulletjes pakken en hup de auto in, op naar Cape Town airport. Daar al om 19.30 uur ingecheckt, zodat ik ruim op tijd was om de rugbyfinale tussen Zuid-Afrika en Engeland in een eetcafe op het vliegveld te kunnen zien. Onder het genot van een hapje en een x aantal drankjes zagen we hoe Zuid-Afrika de wedstrijd won,…en WERELDKAMPIOEN werd! Nouja zagen, op 30 seconden na dan. Want het eetcafe was nog ruim 10 minuten lopen van het deel waar ik zou gaan boarden, en de match duurde tot 22.40 uur, terwijl 22.50 uur de uiterste boardtijd bleek te zijn. Met een groep joelende studenten hebben we een flinke sprint van het eetcafe naar de boarding area gezet, waar ik even snel iedereen gedag heb kunnen zeggen…waarna ik vervolgens weer verder moest sprinten richting de douane! Maar goed ook, anders zou het me allemaal veel te emotioneel worden. Nu stroomden de druppels harder onder m’n oksels dan over m’n wangen. Eenmaal bij de douane aangekomen bleek ik de laatste passagier te zijn…wat het toch wel weer een typisch Niels-afscheid maakte.
Eenmaal op Schiphol aangekomen had ik alleen mijn ouders verwacht. Tot mijn grote verassing zag ik daar ineens nog twee, drie….vier! bekende koppen naast Stef en Tineke staan! Wat super, ook Rob, Lars, Anouk en een brakke Gijs waren speciaal hun bed uitgekomen om me op te halen. Na op het vliegveld even wat gedronken te hebben, stond ik een beetje raar te kijken, toen ik met m’n ouders linksaf sloeg, en de rest rechtsaf sloeg…maar op dat moment dacht ik; ‘Het zal wel’. Wat ik toen nog niet wist, is dat mijn ouders een suprise-party hadden georganiseerd en dat vier uur later de hele woonkamer vol met mensen zou zitten! Zelfs m’n huismaatjes van het eerste uur waren stad en land afgereisd om even te v……..in Vaassen! Ik vond het geweldig! Natuurlijk niet met iedereen bij kunnen praten, maar superleuk om iedereen weer even te zien. Na het feestje meteen weer weze stappen in Boode, wat me achteraf gezien allemaal even iets teveel van het goede was, ik was KAPOT!

De week erna stond vooral in het teken van werken…bij de Rentex! Pff en dat is dan wel weer even heel erg wennen zeg. Zo sta je te genieten van een voetbaltoernooi in Rooidakke met lekker weer, en op het andere moment mangel je weer 1600 lakens op een dag. Wel meer is wennen…zo wil ik in de auto het liefst met links schakelen, loop ik in de kroeg de verkeerde wc in ( de vrouwenplee), geef ik knuffels i.p.v. drie zoenen en reken ik alles terug in randen ( God, wat is Nederland zo toch goedkoop:D). Al met al vind ik dat de cultuurshock van Zuid-Afrika naar Nederland bijna net zo, zo niet groter is als andersom. Misschien doordat ik hier in Nederland alles denk te weten, maar ondertussen de laatste 8.5 maand aan een hoop niet meer heb gedacht en vergeten ben. Toen ik naar Zuid-Afrika ging was alles weliswaar nieuw, maar stelde ik me daar op in.
Goed, aan al het goede komt een einde…en helaas ook aan dit avontuur. Ik heb in Zuid-Afrika echt een supertijd gehad en ik denk zeker dat ik het nog heel erg zal gaan missen. Terug in 2010, dat is waar ik op hoop! Eerst nog maar afstuderen en dan zien we wel weer verder.
Dit is dus mijn allerlaatste bericht. Ik wil jullie nog 1 keer hartstikke bedanken voor alle leuke reacties op mijn site, maar ook voor de smsjes, mailtjes en kaartjes! Super!

Goed gaan! Niiiiles