Laatste verhaal vanaf Afrikaanse bodem!

Waarschijnlijk alweer mijn laatste verhaal vanuit Afrika, damn dat gaat snel! Mijn dagen vliegen zo snel voorbij...dat ik mijzelf soms afvraag wat ik aan het einde van zo’n dag nou eigenlijk gedaan heb. Ik doe hier niet zoveel.... maar tegelijkertijd ook weer zo ontzettend veel! Toch vind ik het ook wel weer lekker om naar HUIS te gaan. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en moet zeggen... leven vanuit een tas is niet echt mijn ding!


(WARNING! Voor de Zuid-Afrika/Grabouw-kenners....is mijn verhaal dit keer waarschijnlijk wat boeiender dan voor de overige lezers, excuus..maar gun die mensen ook wat!;))

Nadat ik dinsdag mijn laatste waarbenjij-verhaal had gepost bij Etienne ( die ik nog steeds een gladjanus vind), ben ik mijzelf gaan trakteren op een overheerlijke maaltijd van de KFC! Hier in Grabouw is de KFC eigenlijk de enige eetgelegenheid waar je even snel wat te eten kan scoren, zonder het mee te nemen naar de backpackers. Nou is tijd niet het belangrijkste, maar hier ben ik gewoon te lui om voor mezelf te koken! Tijdens het wachten loop ik even naar de 7/11 (een avondwinkel) om wat fris te kopen. Bij het afrekenen vraagt de jongen achter de kassa me waar ik vandaan kom. ‘The Netherlands’, zeg ik. Waarop de jongen antwoordt; ‘Oh, you look familiar, but the guy that I know, came from Holland and was friends with another Dutch guy, named Bart.’ Best grappig! Om een lang verhaal kort te maken, de jongen blijkt ook een paar weken met mij samen gespeeld te hebben bij de All Stars ( het voetbalteam waar ik destijds voor speelde) en is na mijn tijd aanvoerder van het team geworden. Via hem kom ik op het idee om Chris, een andere jongen van de All stars eens op te bellen. Hij blijkt in de buurt te zijn en 10 minuten later treffen we elkaar! Als er 1 iemand nou echt niet veranderd is, is het Chris wel! Nog steeds hetzelfde vriendinnetje, praatjes over andere meiden en meer van die ‘stoere’ dingen. Oja, er is trouwens wel iets veranderd...hij heeft een auto! Alleen geen benzine! We spreken af om deze week nog eens wat muziek uit te wisselen...want die Afrikaanse house vind ik, op z’n tijd, echt relax!

De volgende dag, woensdag, doe ik mijn was in het nieuwe winkelcentrum van Grabouw en ben ik te gast bij mijn oude huisbaas en z’n vriendin, Marais. Marais heeft als kind een tijd in Belgie gewoond en hij verstaat een aardig woordje Nederlands. We spreken af dat ik alleen maar Nederlands mag praten en hij in Afrikaans zal antwoorden! Met z’n vriendin spreek ik Afrikaans, Nederlands en Engels door elkaar! Het is echt super om die gast weer te zien! Hij maakt nog net zulke mooie grappen...die we afwisselen met goede gesprekken! (voor de insiders: Marais heeft naast z’n slagerij nu ook een eigen krant en een drukkerij geopend, in 2012 komt hij waarschijnlijk naar NL voor een Europa-tour). Het is gezellig en rond half 3 ben ik thuis!

Donderdag besluit ik maar eens langs het Elgin Community College te gaan. Hier ga ik op zoek naar Ronnie, de klusjesman waar ik destijds regelmatig langsging. Ronnie is echt een bijzondere man. Hij lijkt wel 80 (maar is 55), rookt de hele dag dagga (buitenwiet) en heeft de grootste passie voor werken, werken en nog eens werken!! Een van z’n quotes is: ‘I would love die with a hammer or a screwdriver in my hand! Maar je kan ontzettend met hem lachen!

Vrijdagochtends ga ik langs bij Vicky in Rooidakke. Daar help ik haar met het aansluiten ( kabels inpluggen) van wat computers die ze van de municipality heeft gekregen. Ik krijg hulp van jongens uit Rooidakke, die Vicky vragen of ik hun nieuwe coach wordt....ze blijken namelijk voetballes gehad te hebben van ene Simon en Bart. Helaas, ik moet ze teleurstellen...maar nodig ze wel uit voor een potje voetbal op maandag! Ook Chris van de All Stars vraag ik, waarna hij de vraag meteen terugkaatst ‘ Ben je dit keer wel fit dan?’...hmmm!
Goed, na Rooidakke zet ik mijn toeristenpetje weer op en rij ik via de Sir Lowry’s pass langs de kust naar Hermanus. Dit plan ik eigenlijk maar voor 1 ding, ‘een broodje kroket van de Dutchies’! Onderweg stop ik geregeld om van het uitzicht te genieten....en heb ik dikke mazzel als ik een school dolfijnen voorbij zie zwemmen! Best frustrerend om zoiets alleen te zien! Het is vrij uniek en had bijna de neiging om gek te gaan zwaaien naar de voorbij rijdende auto’s om ze attenderen op mijn vondst! Achja, ik heb in ieder geval een foto met wat zwarte stipjes in een oceaan...waarvan ik weet, dat het dolfijnen zijn! Later rij ik langs Bettysbaai, waar ik uitstap om wat pinguins te zien. Ik probeer een filmpje te maken van een rennende penguin die op z’n snuffert valt, maar helaas...dat mislukt! Uiteindelijk aangekomen in Hermanus rij ik door naar Grotto Beach. Waar ik stop voor mijn overheerlijke broodje kroket!.....alweer HELAAS, gesloten! Grrr dat is balen, maarja, het was misschien ook een beetje dom van me om te denken dat ze nu open zijn, aangezien ik de enige persoon op het hele strand ben. Het is hier nu gewoon ‘te’ koud. Eigenlijk was mijn plan om ook nog even langs Genadendal te rijden, maar aangezien ik Joey (de field coordinator van destijds) niet te pakken krijg ( en verder amper mensen ken) besluit ik om door te rijden naar Kaapstad!

De volgende dag bezichtig ik de ‘noon-gun’ voordat ik doorij naar Stellenbosch. De noon-gun is een oud kanon op een berg aan de kust. Elke dag, behalve op zondag, knalt deze om 12 uur. Dit was vroeger vooral belangrijk voor de schippers , zodat ze hun klok gelijk konden zetten. Tegenwoordig is alleen nog een toeristische attractie. Jaja, je leert nog eens wat op die weblog van Niels!
Goed, Stellenbosch! Hier spreek ik af met Nico. Nico ken ik van het stappen van 3 jaar terug en heeft het postuur van Jerome...een klerenkast dus! Verder kwam Nico regelmatig bij ons over de vloer tijdens feestjes en was hij volgens mij ook altijd een beetje gek op mijn toenmalige huisgenootje(s). Als ik hem ontmoet bij de Mc Donalds, gebaart hij me om snel achter hem aan te rijden, want....we hebben haast! Nog snel even een half uurtje gokken voordat we doorracen naar z’n huis! Hier kijken we rugby. Op het programma staat: The Stormers (Kaapstad) vs The Bulls (Pretoria). Dit is één van de laatste wedstrijden van het seizoen en er staat veel op het spel! Nico heeft naast zijn twee huisgenoten nog zo’n 10 andere vrienden uitgenodigt. Voor de match maken we een poule en legt een ieder 20 rand (2 euro) in. Ik snap er de ballen van en noem maar zo een score. Na 2x40 minuten hebben de Stormers, tegen eenieders verwachting in, hun tegenstander verpulvert....en blijk ik, exact de juiste score genoemd te hebben.....200 randjes voor Niels! Na de match tijd voor een braai (bbQ)! Iedereen heeft zijn eigen vlees meegenomen en zo ook ik (Bring & Braai). Hier is het traditie dat eerst al het vlees gebraaid wordt, waarna iedereen zijn eigen vlees opeet! Dit werkt in principe hetzelfde met de drank! Tot het moment dat de mensen aangeschoten beginnen te worden....en iedereen de roeping voelt om drankspelletjes te gaan spelen. Dan wordt alles het liefste gemixt! We spelen spellen zonder al teveel regels...zoals bingo! Iedereen heeft een eigen kleur....als jouw kleur uit de balletjesbak rolt moet je drinken! Erg leuk spel, alleen maakt dat, dat we de stad niet meer halen!

De volgende dag, zondag, ga ik op bezoek bij mr Lieb, die me uitnodigt voor een lunch. Met al dat warms als kip, lamsvlees, aardappels, rijst en groente lijkt de lunch net een avondmaaltijd! Aangezien Nico me eerder deze ochtend alleen maar wisky aan kon bieden beschouw ik dit als mijn ontbijt. Ik weet even niet meer of ik mr Lieb al eerder heb geintroduceert, maar hij is townmanager van Grabouw en werkt veel samen met de studenten. Verder is hij superaardig en mag ik van hem altijd langskomen!

Maandag! Ik heb zin in vandaag, want vandaag spreek ik af met Boyke en wat andere jongens in Rooidakke om te gaan voetballen! Het lijkt me wel een leuk idee om Nederlands te koken en voor het voetballen maak ik samen met Vicky en Serena wat hutspot klaar. Als het eten klaar is, rij ik naar Timbers (5 min van Rooidakke), waar we het plan is om een balletje te trappen. Hier aangekomen sta ik vreemd te kijken als er ineens 15 andere blanken in voetbalkleren aan de rand van het veld staan. Wat blijkt, elke maandag om 16.00u blijken zij training te geven. De blanken blijken van een kerkelijke organisatie uit Engeland en deze groep is net een dag eerder aangekomen in Grabouw. Ze nemen hun werk flink serieus en commanderen de kinderen direct op een lijn te gaan staan, waarna een warming-up volgt. Zichzelf introceren (aan de kinderen)...ho maar! Pffff....nou, ik sta een beetje met een dubbel gevoel te kijken! Vind het super dat er mensen zijn die de sport draaiende houden....alleen krijg ik het gevoel dat deze 15 bondscoaches denken dat ze de jongens van Rooidakke nog voor het WK in eigen land kunnen kwalificeren. Enfin, naderhand eten we met alle jongens wat hutspot en bellen we Bart en Simon! Dit vinden de jongens schitterend....en hier geniet ik dan weer van!

Dinsdag shopdag! Op naar Somerset-West om de hele mall leeg te shoppen! Ik kan aardig wat vinden, maar het is gewoon balen dat het hier winter wordt en de korte broeken en t-shirts schaars zijn! Desalniettemin slaag ik aardig!

Vandaag alweer mijn laatste dag in Grabouw! Vanmorgen heb ik al afscheid genomen van Marais en gister van Chris. Vandaag nog even langs Rooidakke, Ronnie en mr Lieb en dan op naar Cape Town, waar ik mijn laatste nachtje verblijf. Oja, dat is trouwens nog wel grappig. Als het goed is kom ik hier vanavond ook op de nationale tv! Afgelopen zaterdagochtend zat ik in een kroeg (koffie te drinken!), komt er een cameraploeg van E-TV aan met de vraag of ik even voor een beeldscherm wilde gaan staan. Ze bleken een reportage te maken over hoe het WK leeft in Kaapstad en waren wel benieuwd naar mijn mening! Best grappig, ik heb ze wijsgemaakt dat Nederland wereldkampioen wordt!

Voor de mensen die het leuk vinden:….ik vlieg donderdag rond 13 uur naar Johannesburg waar ik rond 15 uur aankom. Vanaf Jo’burg vertrekt mijn vliegtuig rond 22uur richting Cairo, waar ik rond 6 uur aankom. Dan vlieg ik rond 10 uur van Cairo naar Amsterdam….en daar kom ik om 14.45 uur Nederlandse tijd aan!


Welja...This is my life! Wat uitgebreider verteld dan normaal, maar dit soort dingen kan ik gewoon niet korter vertellen. Het liefst zou ik ze weer precies zo mee willen maken als 3 jaar geleden, maar dat gaat niet. Wel is het gevoel HEEL dicht bij dat van toen! Veel mensen zijn niet of nauwelijks veranderd...en ben vooral blij dat iedereen me nog kent en blij is om me te zien!
Ik zie jullie allemaal snel weer, in een hopelijk warmer Nederland!!


Baie groetjies,

Kayondo, Neil, Niiles en straks weer gewoon Niels!