NileSSpecial met wat dood en verderf

Wat een cliché, maar de tijd vliegt! Alweer twee weekenden geleden eindigde ik mijn verhaal met het uitzetten van speurtochten voor de kinderen van Happy Hours (+- 12 jaar) langs ouderen. Daar hebben we er inmiddels twee van gedaan en begint nu steeds beter te lopen! Na die bewuste dag dat Livingstone (directeur Happy Hours) er wat sloom bij liep, maakte hij de maandag erop alles weer helemaal goed! Hij was weer beter en na afloop van de Happy Hours Tour (dus de speurtocht) erg enthousiast en happy! Het was hem dan toch eindelijk duidelijk wat we nou precies bedoelden met die tour....Inmiddels hebben Marjan en ik de tweede tour ook al uitgezet en gelopen met de kids. Tijdens de tour merkten we dat de tour op zich al super leerzaam is! Het bleek soms al moeilijk genoeg om aanwijzingen op te volgen, initiatief en leiderschap te nemen en vragen te stellen. In het begin gaapten ze me soms aan met een blik van: ‘Nou mzungu, jij hebt die route uitgezet, vertel ons eens waar we naar toe moeten!’ Na 100 keer zeggen dat ik er slechts voor de grap bijloop en dat zij de bazen (van de club) zijn kwam er dan toch wat meer vaart in....de tweede keer ging het overigens al 10x beter!
De kinderen vinden het volgens mij hartstikke leuk en ik hoop dan ook dat hier een vervolg op komt. De leraar die vandaag mee was, was in elk geval ook enthousiast en wellicht dat de nieuwe vrijwilligers dit op gaan pakken.

Verder verveel ik me in de weekenden ook al amper. Anderhalve week geleden zijn we wezen raften op de Nijl. Vrijdag eerst richting Kampala vertrokken, waar we een nachtje bleven slapen een backpackers iets buiten de stad. Hier voor het eerst sinds tijden weer eens een warme douche gevoeld! Helaas was het die dag zo snikheet, dat het eerder een straf dan een lolletje was ( natuurlijk toch op warm zetten haha, gewoon omdat het kan).
De volgende dag werden we al vroeg opgehaald door het raftingsbedrijf, ‘Adrift’! Deze bracht ons in 2 uurtjes naar Jinja, de plaats waar de Nijl officieel begint. En ook hier, schitterend weer! Adrift regelt niet alleen het raften, maar heeft ook een eigen campsite/backpackers, schitterend gelegen met uitzicht op de Nijl. Aangekomen op de campsite stond onze instructeur, ons al op de wachten. Zijn naam is Cemo, een relaxte, grappige gast uit Nieuw-Zeeland met een flotte babbel! Tevens ook een meester in het geruststellen van zijn gasten: ‘If you fall out of the boat, don’t panic and don’t try to fight the Nile, just wait and you’ll breath within 10 seconds! If it takes more than 45 seconds, please panic!’ ‘What I would do if a snake comes in the boat? I would jump overboard and save my life!’ Met Cemo had ik het voorrecht (/de pech) om mijn boot met 7 vrouwen te delen. Na nog geen 1 minuut op het water te bivakkeren, waren de ‘whoohs’, ‘helps’ en ‘vets’ al te horen. (lees: toen hadden we nog geen enkele rapid/stroomversnelling gehad!). Dat word nog wat, dacht ik. Hier heb ik me aardig in vergist, we gingen echt goed en zijn er min of meer zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Een tand door de lip (ik niet!), wat verbrandingen ( ik wel!) en 2 flip-overs later was het alweer klaar en stond ons een heerlijk koud lokaal biertje op te wachten, een Nile Special!

In de week die volgt zijn we naast de speurtochten weer bezig geweest met het geven sport & spellessen aan de kids van Happy Hours. Deze week stonden fopbal, chinese muur, krantenmeppertje, moordenaartje en annemaria koekoek (hier ‘Happy-Hours-is-my-school’ genoemd) op het programma!
Verder kwamen er ook weer nieuwe toeristen, 2 stuks! Dit keer hadden we het geluk dat het weer ook mee zat. Tijdens de dag zelf hebben we zelfs niets meer hoeven doen en ligt alles nu bij Caphas, de gids! Philip, de gekke gevangenisbewaarder stal weer de show met uitspraken als: ‘We give our prisoners porsho, that gives them energie! You see me? You see me?!’ We doen hem nog steeds graag na!
In deze week heb ik ook nog wel gelachen om Marjan. Marjan is vegetariër en heeft het iets meer voor met dieren dan ik. Zo ook met sprinkhanen! Deze week kwam Edith binnen met twee sprinkhanen in haar hand. Om je alvast een beetje voor te bereiden, in Uganda zijn insecten geen dieren, neeee....insecten zijn voedsel! Nadat ze ze al even met elkaar had laten vechten, demonstreerde ze al vertellende hoe ze hier een sprinkhaan fileren. Huppa, ene pootje eruit! Huppa, tweede pootje op tafel en tot slot de sprieten! Uiteindelijk bleven er alleen nog een paar spartelende rompjes over! Marjan kon het allemaal maar amper aanzien en schreeuwde moord en brand! Toen kregen Marten en ik ook wel een beetje medelijden....dus hebben we Edith maar gevraagd om ze te frituren! Beetje zout er op, uitje er bij....en happen maar! Maarja, waar begin je dan? Bij het kopje of het kontje? Van Edith, onze Afrikaanse expert, horen we dat je hem in één keer in je mond moet steken en kauwen! Best vreemd....kraak, kraak, kraak....maar best lekker! En nog gezond ook!
Het tweede drama voor Marjan, vond een dag later plaats, toen Seragi ons terug bracht vanuit de community. Seragi is naast onze boda-driver ook onze vertaler en tja, zonder aan zijn persoonsbeschrijving al te veel woorden vuil te maken......het is soms een beetje een beetje een pannenkoek! Altijd als we hem iets vragen, stelt hij een vraag terug! Dat levert soms nog eens frustraties op, alhoewel we er vaak ook wel om kunnen lachen. Maar goed, bijna aangekomen in Kinoni...loopt er een kip over straat! Ik dacht nog: ‘Wat zou Seragi doen? Remmen, er omheen proberen te rijden of.....koers houden en ......tjak tjak! Nou, voordat ik verder kon denken had Seragi mijn vraag al beantwoord, kip dood! Marjan weer helemaal verontwaardigt! Hahah...ik moest er wel om lachen, zo snel had Seragi in ieder geval nog nooit antwoord gegeven!

Afgelopen weekend was een weer een relax weekendje in Masaka. Jeroen, de regiocoordinator hier, heeft sinds kort een playstation 2 met FIFA! Te vet, zondag een paar potjes met hem gespeeld! Op deze potjes kan ik voorlopig wel weer even teren! Verder nog eens ‘een soort van uitgeweest’ in Masaka. Jeroen moest draaien in een club en had de vrijwilligers gevraagd om te komen. Helaas was dit nogal een flop en waren de mensen die binnen stonden op 2 handen te tellen! Tot overmaat van ramp viel de stroom ook nog eens uit.....en dat is wel ff bizar moet ik zeggen....een muziekloze, donkere club zonder mensen! Na een kwartier ging de stroom weer aan en besloot Jeroen de avond met ‘een tuintje in mijn hart’ van Jan Smit! (Tja, nog net geen FD, maar ik deed het ervoor!)

Tot slot,

- Hoorde ik dit weekend van verschillende stamhoofden en medicijnmannen dat die 3e STER dit jaar toch echt op ons AJAX-HART gaat geborduurd gaat worden!!:D
- alweer bijna tijd voor afscheid, boehoe! Deze week hebben Marjan en ik waarschijnlijk voor het laatst sportles gegeven op Happy Hours en staat de rest van de week in het teken van afscheid nemen en de overdracht uittypen
- ook alweer bijna tijd om wijde wereld in te trekken! Vrijdag 26 maart vertrek ik richting het Grabouw. Als alles goed gaat ben ik vanaf 27 maart t/m 30 april bereikbaar op: 075 75 880 74 ! Ik heb me nl laten vertellen dat dit nr in Tanzania, Malawi, Zambia en Botswana gaat werken....Ben benieuwd!