Rainseason is coming

“Schiet mij maar dood!” Heb het al een tijdje niet meer hoeven zeggen maar gistermorgen had ik er alle reden toe....vrijdag mijn verjaardag (samen met Katrien en Annemarie) gevierd in de backpackers! Nederlandse muziek, sneeuwspray, taart met ‘Happy Birtday Neil’ erop, bier, cocktails, Oegandese sterke drank en BBQ...ofwel, de ingredienten voor een goede fuif! Een 20-tal vrijwilligers erbij, en het plaatje is compleet! Ook Caphas en Edith kwamen nog even langs, echt leuk! Na de BBQ op naar de Ambiance, de lokale discotheek, tot in de vroege uurtjes!

Dan over de week. Het regenseizoen staat weer voor de deur en daar beginnen we zo langzamerhand de nadelen wel van te ondervinden. Met regen zijn de wegen glad en kun je niets. Toch zorgt het ook wel weer voor bijzondere situaties. Zoals maandag, toen we overdag gevangenis gingen. Dit was overigens een hele goede meeting. Ik geloof dat ik het al eens eerder had genoemd, maar de gevangenis willen we opnemen in het programma voor de toeristen. Tijdens deze meeting hebben we besproken hoe wij de gevangenis precies in ons programma zien. Omdat de gevangenis ook onderdeel is van de community willen we ook iets terug doen voor de gevangenis. Vanuit PELIDO kan dit door het delen van kennis over het verbouwen van gewassen en het houden van vee. Deze week hebben we het een en ander uitgewerkt in een voorstel voor een samenwerking, wat we aanstaande maandag verder bespreken. Op de weg terug naar huis zagen we de ‘letterlijke’ bui al aankomen, maar dachten we toch nog wel even snel naar huis te kunnen crossen op de brommer. Nog geen vijf minuten op weg....druppel, nog een druppen en vervolgens een knalharde regenbui! Gelukkig is het hier heel gewoon om bij regen het dichtsbijzijnde huis op te zoeken, om daar even te schuilen. En dat deden we dus ook maar. Bijzonder om te zien dat wij in de woonkamer mochten zitten, terwijl de bewoners nergens te vinden waren. Had het idee dat zij ons uit beleefdheid alleen in de woonkamer lieten zitten, maar zeker weten doe ik dit ook niet. Na een uurtje voor ons uit staren, grapjes over onze chauffeur Seragi maken en zeeslagje spelen konden we onze weg weer vervolgen richting huis. We willen nog eens langs gaan om wat fruit te schenken als bedankje. Over het ontvangen/schenken van fruit hebben we trouwens ook wat gevonden. Vooral in het begin kregen we steeds best veel fruit van mensen, wat ik dan altijd maar met moeite aan kon nemen, aangezien die mensen het ook niet breed hebben. Elke keer dat we nu wat fruit krijgen, spelen we het ontvang-en-doorgeef-spel! Wat zoveel inhoud als het fruit dat we van mensen krijgen, een kilometer verderop aan een ander geven die ons eerder al wat heeft gegeven. De mensen blij dat wij het aannemen en hun wat schenken, en wij blij dat we ons niet schuldig hoeven te voelen (en het anders ook nog niet eens op zouden kunnen).

Verder hebben we deze week de materialen verzameld voor het maken van een hutje. Dit hutje zal aan het moeras komen te staan waar de toeristen lunchen en wilden wij graag van lokale materialen maken. Waarom een hutje? Dit beschermd tegen de zon en eventueel regen. Nou dachten wij daar wel handig in te zijn.....gewoon wat palen kopen, bananenbladeren verzameln om de palen aan elkaar vast te binden, mat van riet erop en je hutje is klaar! Hier neemt alleen het verzamelen van de materialen al 2 dagen in beslag. Om je een voorbeeldje te geven: boompjes uitzoeken, boompjes omhakken, palen op maat maken en meenemen maar! Na alle materialen verzameld te hebben was het vrijdagochtend eindelijk tijd om bouwwerk in elkaar te zetten........hmmmmm.....gelukkig waren we met z’n 3en, Seragi en Marjan om de palen vast te houden en Niels om van hoek naar hoek te rennen om te zorgen dat het blijft staan! Je hoort het al, mission failed! Maandag gaan we weer verder, hopen dat we dan meer succes hebben.

Hoe is het in Nederland? Van de Olympische Spelen krijg ik zo nu en dan een klein beetje mee hier, gaat best aardig zoals ik hoor! Bedankt voor al jullie reacties, en ik hoop dat het me vandaag wel lukt om een paar foto’s te posten!

Ps: sinds dit weekend weet ik dat je voor wijs advies over ‘misselijkheid’ bij een van de blonde zusters moet zijn: “Annemarie, het is nu even vervelend, maar je gaat er niet dood van”. Of: “Annemarie, je kan je energie beter gebruiken dan de hele tijd alleen maar ‘sorry’ te zeggen.” (Janey bij een kotsende en daarvoor sorry-roepende Annemarie).