JARIG bij Kim!

Allereerst, ontzettend bedankt voor deze grote verassing! Echt super, hebben jullie (de etzenhof?) het toch weer voor elkaar om mijn password te kraken?! Of was mijn vader weer zo gul met het uitdelen van mijn wachtwoorden?:D Heb het hier nog niet echt gevierd, maar heb door al jullie reacties al wel echt het gevoel gehad dat ik weer een jaartje ouder ben geworden, webale nyo!(ofwel bedankt)


Dan nog even een update van de week. Na een relaxte afsluiter in Masaka (lees: in het zwembad), maandag heftig begonnen. Met het oog op het ‘misschien’ geven van voorlichting over HIV/AIDS/Malaria wilde ik mij wel eens iets meer verdiepen in de lokale gezondheidszorg. Ook Marjan heeft wel iets met het medische wereldje, aangezien zij dit jaar is uitgeloot voor geneeskunde. Zodoende stonden er twee medische klinieken bij ons in de plaats Kinoni op het programma: een prive-kliniek....en een overheidskliniek. De prive-kliniek vond ik al even flink wennen....zeg maar gerust schrikbarend! Infuus aan de tralies van de ramen, de operatietafel zou in NL nog niet eens een massagebank zijn en een 25-jarig knulletje doet zo’n beetje alle operaties. Eenmaal aangekomen bij de overheidskliniek mochten we allang blij zijn dat er in de prive-kliniek tenminste mensen rondliepen....pffff daar was gewoon niemand! 2 zusters van de 13 betaalde zusters present en geen patienten want....niemand heeft er hier gewoon nog vertrouwen in. De matrassen en beddengoed mogen de mensen zelf meenemen. En nee,...dit is niet vanuit een hygienische gedachte. Gelukkig zijn de medicijnen gratis, al zijn die structureel niet op voorraad. Tja...en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is maar goed dat er wel prive-klinieken zijn die zich willen verbeteren...want van de overheid hoeft het hier duidelijk niet te komen.


De rest van de week gelukkig weer wat meer leven in de brouwerij. Dinsdag met Marjan een deel van de toeristentour gedaan en een mooi lunchstekje uitgezocht. Daarna net als woensdag games gespeeld met de kinderen van Happy Hours. Ik vind het echt leuk om te zien hoe simpele spelletjes als tikkertje, iemand is hem/niemand is hem en trefbal SUPER-enthousiast ontvangen worden door zowel kinderen als docenten. Het grappige is ook, dat de kinderen het echt onthouden! Donderdag ook weer, we zouden eigenlijk met de kinderen langs de ouderen gaan om een handje te helpen. Eenmaal aangekomen bij de desbetreffende oude vrouw.... bleek al het werk al gedaan te zijn...hmm das nog eens een aangename verassing, maarja...wat doe je dan? Komt een van de kinderen met een spel...uitleg na uitleg na uitleg en na wat kinderen bananenbladeren te zien verzamelen later begon het langzaam tot me door te dringen dat het over het door mijzelf-geintroduceerde ‘Cat & Mouse’ ging!
Verder was het plan om deze week nog eens bij een lesje ‘social studies’ te gaan KIJKEN. Van kijken kwam weinig terecht want ik mocht al meteen voor de klas staan. Inmiddels ben ik een expert in het opnoemen van alle grote meren in Oeganda en weet ik ook dat ‘social studies’ weinig met sociale vaardigheden te maken heeft (zoals ik eerst dacht) maar gewoon voor Aardrijkskunde, Geschiedenis en Godsdienst staan (lekker logisch!).


Tot slot de Arts & Craft-vrouwen waar we zo’n beetje elke week mee meeten. Is het niet voor de Arts & Craft-workshop, dan is het wel voor het koffie-pakketjesproject. In zijn laatste week, heeft mijn voormalige huisgenoot Hennie het idee bedacht om mandjes te vullen met kleine pakketjes koffie/thee/suiker/snoepjes. Bijna alles wordt zelf gemaakt. Dat betekent: het mandje, de zakjes waar de koffie in gaat en als belangrijkste product: zelfgebrande KOFFIE! Hiermee willen we ons onderscheiden van alle andere Arts & Craft-aanbieders, die hun goederen alleen maar los verkopen. Donderdagochtend hebben de vrouwen koffie gebrand en hebben we ze wat aanwijzingen gegeven over de grote/kleur/vorm van de pakketjes. Over de snoepjes zijn we nog in de weer. Aankomende week proberen we zelf snoepjes te maken van suiker/noten, welke de pakketjes compleet moeten maken!


Dit weekend ben ik naar Kim en Sunday geweest. Kim is een meid van 29 die 3.5 jaar geleden naar Oeganda is gekomen om vrijwilligerswerk te doen voor een aantal maanden. Nadat ze via via in aanraking kwam met een zwaar verwaarloosd kind, besloot ze om voor dit kind te gaan zorgen. Drie (geadopteerde) kinderen later, is ze hier blijven hangen. De achtergrond van deze kinderen is echt afschuwelijk....verhalen van dumping in een wc (50 feet diep) tot verbrand zijn door je eigen vader zitten er tussen...slik! Inmiddels eet Kim lokaal voedsel en is ze bezig met het opstarten van een eigen kliniek voor zwaar ondervoede kinderen. Dat over wie Kim is.

Vrijdagavond aangekomen bij Kim ontmoet ik de mensen die bij haar in huis wonen, wat een gezellige bende: Betty 1 (2 jaar), Rosa (2 jaar), Babi ( 5 jaar), Frank ( 13 jaar), een kippenhouder, een bewaker, een huishouder en Sunday. Daarnaast wonen er nu tijdelijk twee mensen extra bij Kim in huis; een zestienjarige moeder en haar dochtertje Betty 2 ( 1.5 jaar). Begin januari kwam Kim via via met dit zwaar ondervoede stel in aanraking en heeft ze haar naar het ziekenhuis in Masaka gebracht, waarna ze nu verder (proberen te) herstellen bij Kim. Het 16-jarige meisje blijkt verkracht, daardoor zwanger geraakt en tevens te zijn besmet met HIV. Net als haar dochtertje overigens. Op een van de foto’s zie je hen rechtsachteraan zitten tijdens het ontbijt.

Dan nu het weekend in een notendop:
- ’s Avonds blijkt Betty 2 veertig (40!) graden koorts te hebben. Natte lappen en veel vocht worden aangesleurd om haar warmte te laten verliezen.
- Zaterdagochtend is haar temperatuur gelukkig al een beetje gedaald.
- ’s Middags wordt mij geleerd hoe ik Chapati’s (een soort van wraps) moet rollen/bakken. Lekkerr! Verder overladen met berichtjes/wat belletjes en smsjes.
- ’s Avonds met Kim en twee andere vrijwilligers op een heuvel van het uitzicht genoten onder het genot van een biertje/Pringles! Eenmaal thuisgekomen blijkt de kamer versierd met ballonnen en slingers, whauuw!:D
- Laat op de avond gaat het toch weer mis, hoge koorts voor Betty 2, moeilijk ademen en niets roods te vinden in haar ogen....bloedtekort? malaria? 20 min op de boda naar het ziekenhuis incl eigen matras/water of gaat ze de nacht redden? Wat te doen? Moeilijk! Er wordt besloten om de nacht af te wachten en Kim checkt het kind elke anderhalf uur.
- De volgende ochtend blijkt Kim al vroeg met Betty 2 en haar moeder naar het ziekenhuis geweest te zijn...maar helaas, voor niets! De laborant blijkt naar de kerk: “Kom later maar weer terug!” Na het ontbijt vertrekt Kim nogmaals vanuit huis. Dan neemt ze ook Betty 1 en Rosa mee, beiden hoesten namelijk nogal en Rosa voelt warm.
- De rest van de ochtend. Ik blijf bij Sunday en help hem wat met de was. Respect voor die mensen zeg, 4 teiltjes op een rij: inzepen, wassen, uitspoelen, wringen en ophangen, wat een werk!
- Later die dag ga ik weer terug naar Kinoni. Onderweg kom ik langs het ziekenhuis en hoor ik dat zowel Rosa als de beide Betty’s malaria hebben en blijkt de 16-jarige moeder een bloedtekort te hebben.


Tot slot:
• vraag ik mij toch af waar Bart zo goed Luganda heeft leren spreken? ( en wat hij toch in dat armzalige provincieclubje uit Eindhoven blijft zien...)
• ben ik benieuw naar jullie carnavals-verhalen? Hoe was dat??
• blijf ik het grappig vinden dat mijn nieuwe huisgenootje Marjan bang is voor jackfruit-bomen! Bij elke jackfruitboom sprint ze er onderdoor, bang dat er 1 op haar hoofd valt!
• vier ik vrijdag mijn feestje, samen met Annemarie en Katrien, in de backpackers in Masaka. Het plan? BBQ + BIER + DISCO!!
• kan je wat meer lezen over Kim op: www.kiminoeganda.nl
• vind ik het echt tof dat iedereen mij zo blijft volgen en hoop ik niet dat jullie na dit iets wat langere bericht in slaap zijn gesust!