Wild in Serengeti en kapot gaan op een vulkaan!

Hoii allemaal,
Thanks voor alle reacties! Ben nu een week onderweg en moet zeggen, het bevalt prima! Het valt me op dat de mensen in Tanzania relaxter zijn dan de Oegandezen. Hier wordt ik veel minder nageroepen en zelfs in de kroeg ‘lijkt’ het mensen niet zoveel te boeien dat er een ‘mzungu’ in town is. Op zich wel prettig. Ook is het ietsjes meer ontwikkeld dan Oeganda.
Bukoba - Mwanza ( 27-29 maart)
De mensen zijn hier ontzettend aardig en behulpzaam. Zo raakte ik onderweg van de grens naar Bukoba aan de praat met een oud mannetje in de Dalla dalla (minibus). Tijdens de rit bood hij me al een sinaasappel aan en na de rit heeft hij me geholpen met het vinden van een bank.
Op de campsite in Bukoba raak ik aan de praat met een gids van de campsite, Peter. In de twee dagen die volgen, neemt hij me op sleeptouw (in z’n vrije tijd wel te verstaan). Ben met hem wat weze poolen, naar een club geweest en hij heeft me ontzettend geholpen met het kopen van een ticket voor de boot naar Mwanza. Ook nam hij me mee naar het huis van een vriend van hem, waar ik uitgenodigt werd voor een lokale maaltijd.
Sowieso is contact maken hier niet erg moeilijk. Doordat er maar weinig mzungu’s zijn raak ik al snel aan de praat met andere blanken. Tanzinianen staan over het algemeen allemaal open voor een praatje, het probleem is alleen dat de meesten gebrekkig engels spreken of je niet helemaal begrijpen. Tijdens de bootreis naar Mwanza ben ik samen met een Pools meisje de enige blanke, waardoor ik al snel contact heb. Zij blijkt een Nederlands vriendje te hebben en spreekt zelfs wat Nederlands. Eenmaal aangekomen in Mwanza staat de gids die mijn safari naar Serengeti National Park en Ngorongoro Crater gaat begeleiden me al op te wachten. Op het kantoor van de reisorganisatie ontmoet ik mijn reisgenoot, Simon. Hij komt uit Engeland en is 22 jaar. Net als mij is hij ook net klaar met het doen van 3 maanden vrijwilligerwerk ( toevalligwijs ook nog eens lessen ‘sport’ geven op een basis/middelbare-school) en reist na de safari af richting Zanzibar.
Serengeti-Ngorongoro (30 maart -1 april)
Vanaf Mwanza rijden we dezelfde dag nog naar Serengeti NP waar we overnachten we op een campsite midden in het park. Serengeti NP is zo’n beetje het grootste en bekendste park van Tanzania en dit schijnt ‘de’ plek te zijn om al het wild te spotten. Onderweg naar Seronera doen we een game-drive en spotten we wat zebra’s, giraffen, impala’s, krokodillen, nijlpaarden, buffels en olifanten.
Het echte werk begint een dag later. ‘s Morgens doen we een gamedrive en hebben we veel geluk. We spotten een luipaard, hoog in de boom! Verder komen we een hele groep leeuwen tegen. Mannetje, vrouwtjes en zelfs 4 jongen…schitterend! Het lijkt ze geen zak te boeien dat we kijken en ze lopen nog geen 2 meter langs onze auto…wat een machtige beesten! s’Middags doen we nog een gamedrive en hopen we twee dieren echt te zien: de cheeta en de neushoorn! Na urenlang niets tegen te zijn gekomen begint de tijd te dringen (we hebben maar een 24uur permit) en besluit onze gids richting de uitgang van het park te rijden. Onderweg krijgt hij een tip van één van de andere safari-gidsen rijdt hij ons off-road naar een groep jonge cheeta’s, wat wij al helemaal geweldig vonden! Als we horen dat hun moeder in de buurt moet zijn, gaan we op zoek. Niet veel verder vinden ook de moeder en zijn we getuige van een cheeta die de aanval inzet op een gazelle. Helaas, het mislukt….maar toch vet om te zien!
Later op de dag rijden we naar Ngorongoro Crater, een krater-park dat grenst aan Serengeti NP. Hier zien we misschien wel honderduizenden zebra’s en wilderbeesten. Kilometers lang, velden vol wild…ongelooflijk! Het blijkt dat een groot gedeelte van al het wild in Serengeti jaarlijks naar de grens met Ngorongoro trekt om daar jongen te krijgen. Deze migratie vind plaats in het voorjaar en wij zijn dus precies op het juiste moment.
In Ngorongoro slapen we op een campsite op de rand van de krater en overnachten we in een tentje. De campsites hier hebben geen hekken, wat betekent dat al het wild praktisch voor je tent kan staan. s’Avonds ontmoeten Simon en ik een Amerikaans echtpaar en wat Engelse meiden. Hier spelen we een potje pesten mee en doordat de meiden/het echtpaar nogal bang zijn dat ze er echt hyena’s rondlopen, grappen Simon en ik wat door Hyena-geluiden te maken. Zonder resultaat, want het is te flauw voor woorden. Niet veel later wordt ik slachtoffer van m’n eigen ‘kinderachtige’ grapjes als er iets door het tentzeil tegen m’n zij aan drukt. Ik schijt hem behoorlijk en besluit maar in m’n tent te blijven! Na een onrustige nacht voel ik nog steeds iets tegen het tentzeil maar ben ik toch wel nieuwsgierig en verzamel ik al mijn moed om eens een kijkje te gaan nemen. Rits langzaam open, hoofd naar buiten, hoofd om het hoekje…..DAMN! Het blijkt een doodnormale hond te zijn! Waarschijnlijk achtergelaten of iets…nja, ben allang blij dat het geen hyena is!
Die ochtend pakken we onze spullen en doen we een gamedrive in de krater. Hier zien flamingo’s, neushoorns (wel heel ver hoor) ennnn….een stelletje leeuwen aan ‘HET’ werk! Drie tot zeven dagen lang blijken ze het bijna elke 20 minuten te doen! Dit duurd overigens niet lang, 20 seconden per setje! En dan slapen ze weer…luie beesten!;-)
Na de gamedrive worden Simon en ik afgezet in Karatu, ongeveer een half uur van het Ngorongoro en kijken we terug op een supersafari!
Karatu – Ol Doingo Lengai (1 – 3 april)
In Karatu proberen Simon en ik een safari naar de vulkaan Ol Doingo Lengai (Vulkaan van God) te regelen, wat lukt. Ol Doingo Lengai is de enige actieve vulkaan in Tanzania en ons lijkt het wel een leuk idee om deze te gaan beklimmen. In verband met de hitte horen we dat het beter is om dit snachts te doen, dus doen we dit maar. ‘s Nachts klimmen, klinkt ook wel spannend! Na hard onderhandelen vinden we iemand die ons wel naar de vulkaan wil rijden (5uur rijden), een gids wil regelen en ons na de beklimming meteen weer naar Mto Wa Mbu wil rijden. Vanaf hier kunnen we weer een bus naar Arusha pakken.
De safari begint goed, onze chauffeur is namelijk 2 uur te laat! Als blijkt dat hij geen idee heeft waar we naar toe gaan worden Simon en ik daar niet vrolijker van en bellen we de eigenaar nog maar eens. Alles blijkt goed! Mooi, vertrekken maar! Eenmaal onderweg horen we van de chauffeur dat hij dit stuk voor de eerste keer rijdt en stapt er nog een andere chauffeur/gids in….waarom is ons een raadsel maar de chauffeur verantwoord het als volgt: ‘ Just in case something happens’! Hij voelde blijkbaar al nattigheid, want niet veel later rijdt hij ons vast…..midden in een rivier! Terwijl onze auto volstroomt, lachen lokale mensen (Masai Mara) ons toe! Fijn is dat! Gelukkig blijken deze mensen ook behulpzaam en gaat onze chauffeur samen met een Masai op zoek naar iemand met een voertuig die ons uit de rivier kan trekken. Ondertussen besluiten Simon en ik maar vast ons avondeten te nuttigen op het dak van de truck; brood met jam! Twee uur later komt onze chauffeur met hulp. Een trekker trekt ons uit de rivier en we zetten onze reis voort. Tien uur ‘s avonds komen we aan in een dorpje vlakbij de vulkaan en ontmoeten we onze gids, Jonas. Ons plan was om nog wat te slapen in de auto en twee uur later de vulkaan te beklimmen. Jonas denkt hier anders over. Hij wil ons liever op een camping hebben en ons 10 dollar per persoon laten betalen. Na een dikke discussie blijven er nog 40 minuten slaap over en beginnen we Jonas al voor de tocht een eikel te vinden. Dit wordt alleen maar erger als hij ons voor de beklimming verteld dat we de top waarschijnlijk niet gaan halen als het regent! Bij het boeken was ons verteld dat regen geen enkel probleem zou zijn en we voelen ons flink genaaid aangezien het op hetzelfde moment……rarara REGENT! Gelukkig wordt het droog als we echt gaan klimmen. Tijdens de klim krijgen we het gevoel dat Jonas er zelf ook niet zoveel zin in heeft. Elke keer dat wij klagen/jammeren over de omstandigheden begint hij nog harder te janken: ‘Ik ben moe, het is te koud, er komt regen aan het gaat gevaarlijk worden, etc…’ Ook loopt hij gemiddeld steeds 10 meter voor ons, wat een waardeloze gids! Simon en ik besluiten dan ook alleen nog maar tegen elkaar te klagen maar peppen elkaar ook op! Na 4 uur lang alleen maar klimmen zijn we kapot en begint het toch wel flink stijl te worden. Als het ook nog eens begint te regenen besluiten we om te keren…het is te gevaarlijk! Half 8 ‘s morgens komen we weer aan bij onze auto en zijn we gesloopt! Vanaf hier rijdt onze chauffeur ons meteen naar Mto Wa Mbu, vanwaar we een Dalla Dalla (minibusje) richting Arusha pakken.

Arusha ( 3 – 5 april)
Arusha is het startpunt/eindpunt van veel safari’s (oa naar de Kilimanjaro) en is het centrum van toeristen. Hier hebben we dan eindelijk weer eens wat luxe. Hamburgers eten, milkshakes drinken en ze beloven een warme douche (die er niet is)! Verder wassen we hier onze kleren en gaan we naar een voetbalwedstrijd uit de Premier league van Tanzania (wat meer weg heeft van een wedstrijdje Beuningse boys - Trekvogels).
Vanaf hier, op naar Zanzibar!
Dar es Salaam - Zanzibar ( 5 - 6 april)
Vanaf Arusha is het zo'n 9.5 uur rijden naar Dar es Salaam, vanaf waar we proberen om de laatste boot naar Zanzibar (1.5 tot 4 uur) te pakken. Helaas, die missen we op een minuut, dus nog maar een nachtje in Dar verblijven. Dar es Salaam is de grootste stad van Tanzania en een groot contrast met bijvoorbeeld Kampala. Veel meer grote gebouwen, stoplichten en westersheid hier.
Vandaag zijn we 7 uur opgestaan en proberen we rond 9 uur naar de haven te gaan om daar een boot te scoren. Nog best even opletten geblazen want, vooral rond de haven schijnt het te stikken van de oplichters, dieven en dat soort schorriemorrie. We hebben dan ook voorgenomen dat één van ons op zoek gaat naar een ticket en de ander op de spullen past (in een kantoorgebouw). Moet lukken!
Tot slot,
- heb ik dankzij jullie hulp 582 euro bij elkaar verzameld! Stef, Tineke, Bart, Simon, Eefje, Hiltje, Lotte, Tamara, Marlies, Maud, Anouk, Heleen, Kelly, Judith, Wim, Tim v T. en alle anderen die me hebben geholpen om cardridges en mobiele telefoons te verzamelen, BEDANKT!
Tijdens mijn tijd in Oeganda is mij wel duidelijk geworden dat zo'n beetje alles gaat en staat met water! Vandaar dat ik dit geld dan ook in een watertank wil gaan investeren! Nu is het zo, dat deze in series van 2 of 3 worden gebouwd. Anderzijds zou er een machine (die de stenen fijnperst) voor 1 tank gehuurd moeten worden, wat duur is. Vandaar dat het nu wachten is op meer donaties, voordat de tank ook daadwerkelijk gebouwd gaat worden. Ik houdt jullie op de hoogte als deze er staat en tot slot (nogmaals)....WEBALE NYO!